تیم ما چه کسانی اند؟

(به ترتیب حروف الفبا)

آشنایی بیشتر با علیرضا کاظمیان

سلام. داستان ما از سال ۸۸ شروع شد که من از بابل چمدونو بستم بیام دانشگاه که پزشکی رو بترکونم، ولی همون اول، وقتی تو چهارتا واحد (بهداشت و بیوشیمی) خودمونو ترکوندن و مردود شدم، بعدش تصمیم گرفتم جبران کنم و ثابت من آدمی نیستم که با یه نمره داغون فقط پاس کنم درسها رو و میخوام بهترین باشم. ولی نهایتا با معدل ۱۳٫۸ دانشجویی رو تونستم تموم کنم و وقتی مسول آموزش مدارکمو میداد گفت شما فقط درسها رو با این نمره داغون پاس کردی و متاسفم برای این جامعه!

تو همین مسیر سراغ فیلم سازی هم رفتم تا نشون بدم چرا نمیذارن تو دانشگاه پزشکی رو بترکونیم و فیلم های من سهمیه ای نیستم! و راه قریب رو برای همین ساختم که با اینکه بابت هر دو جایزه های خفنی بردم ولی فیلم اولم رو بعضی ها دوست نداشتن و میخواستن ما رو ببرن جایی که راحت بترکونن، منم سر همین قضیه و بمب هایی که وقت و بی وقت سر پزشکا میومد، تصمیم گرفتم مهاجرت کنم به جایی که قدر ما رو بدونن و یه فرش قرمز برامون پهن کنن تا بریم روش بشینیم پزشکی اونجا رو بترکونیم. از آمریکای جنایتکار و انگلیس مکار هم که بدمون میومد، پس بخاطر لبخند قشنگ مرکل خانوم، بستیم رو آلمان و شروع کردیم آلمانی یاد گرفتن. تو اینترنی آنچنان جدی بودم که تو اوژانس هم یواشکی حین سوچور زدن، آموزش آلمانی گوش میدادم و مریض و رزیدنت هر چی میگفتن با تکون سر و یک بله تایید میکردم و چند ماهی گذشت تا اینکه یهو افتادیم تو fall in love ِ خانوممون! بعد چند ماهم تو همون اینترنی ازدواج کردیم و چون حس میکردم قدر منو میدونه پس گفتم چه کاریه بریم این همه راهو تا آلمان تا قدرمونو بدونن. سریع هم آلمانی ها رو ریختم سطل آشغال، فرشه رو هم گفتم لوله کنن، و تصمیم گرفتم دوباره به میهن عزیزمون خدمت کنم و رفتیم تو کار خوندن برای رزینتی با رینگ استریتی (استارت از خرداد ۹۶).

گفتم به همون شیوه ای که برا کنکور خوندم، الانم همونجور میخونم تا رزیدنتی رو بترکونم و کل توصیه های مشاوره ای دوستم کامران (دکتر سجادی) رو ریختم سطل آشغال! اول کار قشنگ حس میکردم مثل یه نوزاد پاک پاکم و اسامی فهرست کتابا هم برام جدید بود و تا سه ماه ذهنم درگیر این بود که پنوموکوک با استرپتوکوک پنومونیه چه فرقی داره؟! بعد چند ماه (مهر ۹۶) دیدم خودمو کتابام عین … تو گل گیر کردیم و مجبور شدم دوباره رفتم سطل آشغالو خالی کردمو کامرانو تمیزش کردم و آلمانی ها رو ریختم باز توش. بعد باهاش نشستم درست و درمون یه سیستم خلاقانه و نویی ریختیم و با این که فقط ۷ ماه مونده بود و عملا من تستی نزده بودم، گفتیم هرجور شده برا اینکه روی همه خرخونا هم کم کنیم آنچنان خرخونی نوینی میکنیم که بترکونیم و رتبه زیر ۱۰۰ بیارم. جوری میخوندم که خودمم از خستگیم خرکیف میشدم و با نظمی دیوانه وار پیش بردیم درسها رو و تا آخرین ثانیه های قبل از ورود به سالن امتحان هم دست از خرخونی ور نداشتیم. بعد امتحان هم احساس خوبی داشتم و رتبم ۱۸۰ شد، و با اینکه انتخاب اولم رو قبول شدم (طب فیزیکی ع پ ایران) همچنان به این فکر میکنم که ایکاش از اول تخس بازی در نمی آوردمو زودتر با شیوه جدیدم میخوندم که مطمینا نتیجه بهتری هم می گرفتم و زیر ۱۰۰ میشدم.

بعد هم با کمک و مشورت بهترین دوستام، با یک کار تیمی خوب، کار مشاوره ای و آموزشی مونو شروع کردیم تا بتونیم با شمایی که پایه یین گذشته رو تو سطل آشغال بریزین و برا چیزایی که میخواین تلاش کنین، کمکتون کنیم تا بهترین خودتونو رو کنین و بترکونید رزیدنتی رو. و این شد که این شدیم…

علیرضا کاظمیان